Saçmalamak mı? Sonuna Kadar!

Kişinin kendini afişe etmesinin, reklam yapmasının moda olduğu şu günlerde, bu reklamcıları ölesiye eleştirenin blog alması ironinin allahıdır aslında. Hiç bir edebi bilgisi, anlatacakları, amacı yokken sırf bir adet daha ergenin hormonal patlamalarını anlattığı yazı okuduğu için kendini saçmalamak için zorunlu hissetmesiyse yine söz konusu kişinin, bendenizin ergenlik halinden olsa gerek diye düşünülmelidir. Neyse ki uzun süre için yazılarımın konusu yalnızlık, aile tarafından anlaşılamama, arkadaşların ibneliği, aşk acısı olmayacaktır çünkü genellikle yazıların konusu olmayacaktır ve ayrıca hangi gerizekalı tanımadığı insanlara kimsenin sikinde olmayan duygularını anlatır? Bu kişiliksizlik, ilgiye ve şefkate olan sonsuz ihtiyaç ve güçsüzlük değil de nedir? 

 Yazının çizgisinin konulu anlatıma kaymaya başlamasıyla titredim ve kendime geldim. Hayat cidden çok garip lan, dahi anlamındaki de yi ayrı yazamayan içinde bulunduğum kıçıboklu kitle, daha düşünemeden düşüncelerini yazıyo falan. Ya utandım yazdıklarımdan şimdi kendi içinde çelişen farklı asi alternatif kuul genç olarak, oysa saçmalama özgürlüğümü kimse okumadan yaşamak tek dileğimdi, neyse sağlık olsun.

Baba Sen Naptın Ya??

O değil de Kuzey Kore ne menem bi yermiş, bir de kendimi bilmiş sayardım hani gezgin falan olmak istiyorum ben, tamam kapalı  despot diktatörlük var biliyoruz da adamlar teknik direktörlerini asıyo lan??! E sen madem bu kadar izolesin niye dünya kupasına katılırsın adam? (Seslenilen Kim Jong İl olmalı herhalde) Ayrıca madem sen Dünya Kupası'na katılıyorsun neden websiten ortaokulda öğrencilere öğretilen html bazlı lan?? Photoshopu da paintte mi yapıyosun sen aslanım? Hani nükleer teknoloji? Yok kuzum hepsi asker zihniyeti yüzünden valla bak. Ben biraz daha okuyup geliyim Kuzey Kore hakkında çok enteresan yermiş aslında, görmek lazım. 

ve Evet, ilk konusuz blog yazımı rötarlı ve anlamsız bi şekilde bitirdim, nice üç noktasız, duygusuz ve anlamsız yazılara dostlar.